Prolog

Sandra Dumroc jest moim Awatarem w snach.

Nasze pierwsze spotkanie nie było planowane, zastałam ją w sypialni w seksownej koszulce, bo przeszłam przez jej kryształowe zabezpieczenie. Jest szczupła i wysoka, chociaż jest przed pięćdziesiątką, ciało ma jak dwudziestolatka. Ma półdługie ciemne włosy i duże oczy i fantastycznie biega, staje do zawodów z profesjonalistami.

Sandra jest inteligentna, ale bardzo surowa i zasadnicza, bywa też złośliwa i łatwo wpada w złość, ale jest też niesamowicie wrażliwa na piękno przyrody i kocha zwierzęta, one zresztą ją też.

Od dwóch lat moja świadomość loguje się do Sandry i w niej porusza się w rzeczywistości sennej.

Sandrze najczęściej towarzyszą osoby które nazywa Ojciec, Partner i Córka.

W „alternatywnej” jest wyraźny podział na poziomy.

Dolny – to moje strony rodzinne, ta sama topografia, tutaj najwięcej jest zwierząt i tu tylko pojawia się Ojciec. Tutaj  „osoby tło” mówią tylko po polsku.

Średni – to Europa, tam można się dostać pociągiem albo busem. Mówią po węgiersku, widziałam też skandynawskie pismo.

Górny – to USA, tam podróżuje się tylko samolotem, mówią po angielsku i niczego nie rozumiem. Ale to chwilowe, bo Sandra cały czas się uczy.

Partner i Córka towarzyszą jej na wszystkich poziomach.

Wszystko co widzę, notuję. Spotykam nieznane Istoty, rośliny, zwierzęta czy urządzenia.

Mam kontakt z różnymi ciekawymi ludzi, razem z Sandrą lewituję, przechodzę przez ściany i oddycham pod wodą. W ciągu tych lat uzbierała tyle „artefaktów”, że staję się coraz bardziej potężna. Jak długo będę mieć do niej dostęp? Nie wiem, ale póki mam, dokumentuję jej Drogę.

Zapraszam do czytania.